Er kwam een laag fluitend geluid hoorbaar, Chayton herkende het uit duizenden, een pijl! Automatisch trok hij zijn schild van zijn zadel los en hield voor zich. Maar in plaats dat er een dof geluid van een pijl die in een schild vliegt hoorbaar werd, was het juist een trillend geluid. Hij keek naar de boom waar hij juist naastreed en zag daar een pijl in zitten die hem op het nippertje gemist had. Hij keek naar de richting van waaruit de pijl was gekomen, hadden ze expres gemist of was het juist onhandigheid.
Chayton kneep zijn gehandschoende handen dicht toen hij een stem in het bos hoorde weerhalmen. Hoe laf, zich nog niet eens durven vertonen aan één man.
Mijn naam...
Een tijdje bleef het stil, hij gaf niet graag zijn naam, hij vond het ook maar stom dat ze zijn naam vragen, het is nergens goed voor. Als hij iets fout doet en ze achter hem aankomen en zijn naam vragen kan hij makkelijk liegen. Uiterlijk, dat is het belangrijkste. Na een tijdje denken besloot hij maar zijn naam te zeggen.
Mijn reden voor bezoek is, dat ik hoop hier mensen te vinden die niet van mij bang zijn! Anders ben ik weer weg!
Mijn naam, Chayton Black.Chayton grinnikte toen hij na lange tijd zijn achternaam weer gebruikte, hij vond het zo ironisch dat zijn achternaam nu juist Black is.Mijn ras...Weer begon Chayton na te denken, de waarheid of de leugen, magiër of mens. Vrijwel nooit gebruikt hij zijn krachten, dus voelde hij zich als een normaal mens, maar diep vanbinnen blijft hij toch magiër. Hij besloot maar te liegen, er moest wel iets heel ergs gebeuren voordat hij magie gaat gebruiken. Mens beste wachter.