Aanmelding Maeve

De niphai zijn een klein volk. Jaren, of eeuwen geleden is dit volk in vergetelheid geraakt. Dit kleine volk probeerde bontgenoot te zijn met alles en iedereen om hen heen, en waren door iedereen een geliefd ras, totdat op een moment de bezwering van eeuwen geleden weer tot stand kwam, dit betekende dat ze niphai in staat waren naar een menselijke vorm te transformeren. In deze menselijke vorm bezaten ze magie, zwarte magie, het had een verslavende werking en was het tegenovergestelde van wat ze gewend waren, oftewel, elementaire magie. De niphai wijzen stierven, het was een verhaal met donkere zijden. De bezwering was een donkere, was opgelegd door een tovenaar die niets meer dan goeds voor de niphai wilde maar het liep uit de hand, de macht die hij naar hen stuurde leek zo mooi, maar dat was het dus niet, niemand wist wat er fout was gegaan. De bezwering probeerde ze al die tijd verborgen te houden. De wezens die wisten over het volk stierven met de tijd, en het verhaal over de niphai werd vergeten, niemand geloofde meer in ze, het was een sprookje of fabeltje die door de volkeren werd verspreid, van moeder op kind..

De naam van het kleine wezentje is Maeve, een van de weinige niphai over van haar volk. Ze is een heel klein mini-mensje, degene die haar volk niet kennen zouden haar een feetje noemen, maar dat is ze helemaal niet, eigenlijk word dat door haar volk als een beledeging beschouwd. Een niphai is in bezit van vleugels die lijken op die van een vlinder, engel of elf, zij heeft die van een vlinder gekozen. Dit kleine en tengere wezentje is ongeveveer tien centimeter groot. Haar haar is lichtgroen, een lichte zeewier kleur. Haar ogen fonkelen in het licht en hebben een zacht blauwe kleur en zijn vrij groot, waardoor ze snel als schattig word beschouwd. Een klein amulet hangt op haar voorhoofd, een teken van water-elementaire magie. Een glimlachje strijkt meestal over haar kleine gezichtje, ze heeft een klein mondje en een schattig pienter neusje. Haar huid heeft een lichte kleur, bijna wit. Ze was eigenlijk altijd al een van de eigenwijste niphai die haar volk kende, en besloot op een dag op onderzoek uit te gaan, haar kleine vleugeltjes begaven het snel en bang om de weg kwijt te raken was ze niet. Haar dagelijkse maaltijden waren besjes uit de struiken en meer had ze vrijwel niet nodig. Na dagenlang gerezen te hebben kwam ze bij een plek die ze nog nooit gezien had, een plek van de verhalen, een ander volk.

OOC: Hoop dat ik het zo goed heb gedaan.

ooc: prima dan mag je nu een grenspost uitkiezen om daar je verhaal te beginnen