Het verleden van Lianne gaat verder terug dan haar geboorte. Haar geboorte was haar eigen begin en niet het begin van haar verleden. Toch is alles voor haar geboorte haar nooit hele maal duidelijk geworden en ze wilde er eigenlijk nooit over nadenken. Het eerste waar ze aan dacht was het melk van haar moeder, welke ze gulzig tot zich nam. Ze dacht aan de kaken van haar vader die voorzichtig rond haar hals sloten om haar zo naar veilige orden te dragen.
Ze was nog maar een welp, toen haar verleden toe sloeg. Haar moeder was weg, haar vader was foetsie en zij was alleen in de sneeuw. Het enige wat ze kon doen was klagelijk piepen. Ze miste de warmte, ze haatte de kou. “Haal de kou weg alsjeblieft !!”
Toen werd het opeens warm. Een koepel van stof ging over haar heen. Een rok, een rok van een meisje ging over het welpen lichaam heen. Het meisje bukte zich en bekeek het kleine schepsel. Achter haar klonken stemmen.
Vrouwe blijf nu hier. U weet dat u niet zomaar de burcht mag verlaten. U weet hoe belangrijk u bent.
Het meisje stond op bij het naderen van de wachters. Ze klemde het verkleumde lichaampje in haar armen. Zonder iets te zeggen liep ze in de richting van de stemmen.
Wat is dat?
Het meisje stopte en keek de persoon die het vroeg doordringend aan.
Dat is van mij!!!
Het was opeens zo warm voor Lianne en het is warm gebleven. Nu was ze groot en kon ze op eigen benen staan, dacht men.
Wereld pas op. Ze loopt nu vrij rond.
Een vrouwelijk vos en een vrouw in een, dat is wat Lianne is. Hij verleden heeft haar zo gemaakt. Nu komt haar toekomst eraan.
ma okt 26, 2009 9:01 pm