Nero meldt zich bij de grenspost van Mórcalen

Halt! Wie bent U, en wat denkt U dat het U waard maakt deze grens te passeren?

Nero's stem verstomt even en zijn vingers missen de snaren, waardoor de snaarklanken langzaam uitdoven. Heeft dit wezen geen manieren? Het is uitermate onbeleefd een kunstenaar te verstoren tijdens de uitvoering van zijn werk. Met een rood hoofd staat hij op het punt het wezen van repliek te dienen als zijn egocentrische geest hem notificeert dat hij oog in oog staat met één of ander mythisch dier. Hij fronst even.

Ben jij een bosnimf? Vraagt hij wat bedeesd. Hij had zich bosnimfen altijd voorgesteld als welgevormde vrouwelijke gedaantes met takjes en blaadjes in hun haar. En bovendien met verbazingwekkend weinig kleding aan. Als dit wezen een bosnimf is is dat een zeer grote teleurstelling.

Het komt nog niet bij hem op dat dit wezen wellicht slechte bedoelingen heeft. Maar immers, wel wezen kan zo verrot zijn dat hij geen respect heeft voor de grootste kunstenaar die ooit geleefd heeft? Dit gedacht hebbende besluit hij haastig dat hij dit ook moet zeggen, voordat het wezen hem wat aandoet, niet wetende welk één kunstenaar er met hem heen zou gaan.

Hij begint te tokkelen op zijn lier en begint dan plechtig te zingen.

Ik ben een kunstenaar
en keizer van het Rijk!
Incarnatie van Apollo
aan een god gelijk!

Hij maakt een zwaai met zijn hand alsof hij een niet bestaand publiek wil opzwepen en roept dan plechtig uit.

Mijn naam is Nero! Hij laat een stilte vallen om het wezen de kans te geven aanbiddend 'Nero!' te roepen, zoals hij gewend is van een beschaafd publiek en roept dan nogmaals. Nero!

Triomfantelijk kijkt hij vervolgens naar het wezen en hij merkt pas voor het eerst op hoe anders en kwaadaardig deze eruit ziet. Onzeker schuifelt hij wat met zijn voeten en hij houdt de lier voor zich uit alsof het een schild is.

Nero staat er knikkend bij terwijl het wezen zijn woorden samenvat. Het is duidelijk dat het bosmonster geen enkele poëthische vaardigheden heeft. Hij fronst even wanneer hij hoort dat zijn kans tot overleven laag is, maar moet dan glimlachen. Het monster heeft humor... natuurlijk zal de dood hem vroeg of laat overvallen, de kans zou klein zijn dat hij voor eeuwig zal leven.

Maar hij maakt zich weinig zorgen over dat moment, want na zijn dood zal hij opgenomen worden in het pantheon. Misschien kan hij zelfs Apollo van zijn troon stoten.

Je verkrijgt doorgang.
Succes.

Het werd hoog tijd. Spreekt Nero hooghartig. Daarginds leven mensen zonder de genoegens van mijn stemgeluid. En jij persoonlijk bent verantwoordelijk voor de lege en betekenisloze minuten extra die ze zonder mij hebben moeten doorbrengen.

Met die woorden loopt Nero het pad op, het mistige woud in. Hij draait zich nog eens om en roept naar de schimmige gedaante van de grenswachter.

Kom mij vooral eens bewonderen in het lokale theater!

Dan loopt hij door, de mist in, zich, ondanks zijn hooghartigheid, vastklampend aan zijn lier, alsof het instrument het enige is wat tussen hem en de gevaren van dit duistere woud staat.